گزیده شرح حدیث معراج فصل ۳۹
#سخنران استاد فیاض بخش
39] یا أَحْمَدُ! إِنَّ المَحَبَّةَ لِلّهِ، هِىَ المَحَبَّةُ لِلْفُقَرآءِ وَ التَّقَرُّبُ إِلَیْهِمْ. [40] قالَ: یا رَبِّ! وَ مَنِ الْفُقَرآءُ؟ قالَ: أَلَّذینَ رَضُوا بِالْقَلیلِ، [41] وَ صَبَرُوا عَلَى الجُوعِ، [42] وَ شَکَرُوا عَلَى الرَّخآءِ، [43] وَ لَمْ یَشْکُوا جُوعَهُمْ وَ لا ظَمَأَهُمْ، [44] وَ لَمْ یَکْذِبُوا بِأَلْسِنَتِهِمْ، [45] وَ لَمْ یَغْضَبُوا عَلَى رَبِّهِمْ، [46] وَ لَمْ یَغْتَمُّوا عَلَى ما فاتَهُمْ، وَ لَمْ یَفْرَحُوا بِما آتاهُمْ.
اى احمد! محبت به من، در واقع محبت به فقیران و نزدیکى جستن به ایشان است. پیامبر عرض کرد: پروردگارا! فقیران چه کسانى هستند؟ خداوند فرمود: آنان که به اندک زندگى خشنود و بر گرسنگى شکیبایند، در آسایش و نعمت شکرگزارند و بر گرسنگى و تشنگى هرگز شکایت نکنند، دروغ بر زبان جارى نسازند و بر خداى خویش خشم و غضب نگیرند و از آن چه از دستشان مى رود دلگیر نشوند و بر آن چه به کف آورند شادى نکنند.
