چقدر این حالت خوبه که قلب قبله ی زبان باشه. یعنی قلب به درجه ای برسه که زبان رو به حرکت دربیاره.
و در حدیث است که حضرت صادق علیه السلام فرمود: فاجْعَلْ قَلْبَکَ قِبلَةً لِلِسٰانِکَ لاٰ تُحَرِّکْهُ اِلاّ بِاِشارةِ الْقَلْب. آداب الصلاه ص ۳۱[8]
الَّذِینَ یَذْکُرُونَ اللَّهَ قِیَامًا وَقُعُودًا وَعَلَىٰ جُنُوبِهِمْ وَیَتَفَکَّرُونَ فِی خَلْقِ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ رَبَّنَا مَا خَلَقْتَ هَٰذَا بَاطِلًا سُبْحَانَکَ فَقِنَا عَذَابَ النَّارِ (خردمندان) کسانی هستند که ایستاده و نشسته و (خوابیده) بر پهلو یاد خدا میکنند و در آفرینش آسمانها و زمین اندیشه میکنند (و از عمق جان میگویند:) پروردگارا این هستی را باطل و بیهدف نیافریده ای، تو (از کار عبث) پاک و منزّهی، پس ما را از عذاب آتش نگهدار. سوره آل عمران آیه 191
در ذکر چند نکته مهم است تفهیم ذکر طمانینه یعنی مثلا با فکر دعوا ذکر نگیم. حضور قلب در ذکر.
بعضی ها کورند. هر چقدر در مورد فتنه و سیاست و اقتصاد و .... توضیح می دیم نمی فهمند
چون کورند چرا کورند؟ یک خصلتی دارند که این باعث کوری شده است.
اگر هم می خواهیم بحث کنیم ابتدا باید مشکل کوریش رو حل کنیم.
ای موسی اگر این فرد آن قدر گریه بکند که دماغش با چشمش بیرون بیاد و آن قدر دستش را بلند کند که دستهاش ساقط بشه تا این خصلت را دارد من او را نمی بخشم..... رسول خدا: آیا بین شما کسی هست که بخواهد نابینایی اش برود و بصیر شود؟....
ما باید من نفسانی (من نازل) خود را بشکنیم تا به من های بالاتر خود برسیم.
هر چه به هوای نفس خود بپردازیم من نازل خود را تثبیت کرده ایم. مثلا چطوری؟ من این را دوست دارم. دلم ماشین فلان را می خواهد. دلم پیتزا می خواهد یا .... این ها تثبیت من نازل خود است. دلم می خواد دلم می خواد آغازی است برای تثبیت من نازل و رفتن به هوای نفس بیشتر و سقوط در من های نازلتر تا معبود شدن هوای نفس:
أَفَرَأَیْتَ مَنِ اتَّخَذَ إِلَٰهَهُ هَوَاهُ وَأَضَلَّهُ اللَّهُ عَلَىٰ عِلْمٍ وَخَتَمَ عَلَىٰ سَمْعِهِ وَقَلْبِهِ وَجَعَلَ عَلَىٰ بَصَرِهِ غِشَاوَةً فَمَن یَهْدِیهِ مِن بَعْدِ اللَّهِ أَفَلَا تَذَکَّرُونَ آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش قرار داده و خداوند او را با آگاهی (بر اینکه شایسته هدایت نیست) گمراه ساخته و بر گوش و قلبش مُهر زده و بر چشمش پرده ای افکنده است؟ با این حال چه کسی میتواند غیر از خدا او را هدایت کند؟ آیا متذکّر نمیشوید؟ سوره الجاثیه آیه 23
و اما تقویت من روحانی چیست؟ رضای خدا در این غذاست می خورم رضای خدا در نشستن کنار خانواده است می نشینم. رضای خدا در این نوع پوشش است می پوشم و .....
قُلْ إِنَّ صَلَاتِی وَنُسُکِی وَمَحْیَایَ وَمَمَاتِی لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِینَ بگو: (در حقیقت، نماز من و (سایر) عبادات من و زندگی و مرگ من، برای خدا، پروردگار جهانیان است.) سوره انعام آیه 162
سخنران حجت الاسلام محسن مجتهدزاده معروف به شیخ قمی در بالا
استاد مجتهدزاده مسلط به زبان اسپانیایی هستند و در زمینه تربیت مبلغ برای خارج از کشور کار می کنند.
اصلا تعریف توریست خارجی با آنچه فکر می کنیم فرق می کند. توریست خارجی غیر مذهبی تعریفش از سفر و لذت اکثرا این است: مناظر طبیعی خوب و خوردنی های خوب و از جمله شراب و لذت از روابط آزاد زن و مرد.این توریست کجا و یهودیان و مسیحیان زمان پیامبر ص کجا.
به کلمه یحبون در آیه دقت کنیم. إِنَّ الَّذِینَ یُحِبُّونَ أَن تَشِیعَ الْفَاحِشَةُ فِی الَّذِینَ آمَنُوا لَهُمْ عَذَابٌ أَلِیمٌ فِی الدُّنْیَا وَالْآخِرَةِ وَاللَّهُ یَعْلَمُ وَأَنتُمْ لَا تَعْلَمُونَ کسانی که دوست دارند که زشتکاری در میان آنان که ایمان آورده اند، شیوع پیدا کند، برای آنان در دنیا و آخرت عذابی پر درد خواهد بود، و خدا(ست که) میداند و شما نمیدانید.. سوره النور آیه 19 دو نکته از تفسیر نور: 2- علاقه به گناه، مقدّمه ی گناه است در راه نهی از منکر، علاقه به منکر را محو کنیم یُحبّون ... 3- حتّی دوست داشتن بعضی گناهان، گناه کبیره است، مانند ریختن آبروی مؤمن یُحبّون.. عذابٌ الیم 4- کسانی که به دنبال اشاعه فحشا هستند، نظام اسلامی باید آنها را تنبیه کند. عذابٌ الیمٌ فی الدّنیا
در تفسیر نمونه ذیل آیه این طور آمده: قابل توجه اینکه نمی گوید کسانی که اشاعه فحشاء دهند، بلکه می گوید دوست دارند که چنین کاری را انجام دهند و این نهایت تاءکید در این زمینه است . ضمنا باید توجه داشت که اشاعه فحشاء منحصر به این نیست که انسان تهمت و دروغ بی اساسی را در مورد زن و مرد با ایمانی نشر دهد، و آنها را به عمل منافی عفت متهم سازد، این یکی از مصادیق آن است ، اما منحصر به آن نیست ، این تعبیر مفهوم وسیعی دارد که هر گونه نشر فساد و اشاعه زشتیها و قبائح و کمک به توسعه آن را شامل می شود. البته کلمه ((فاحشه )) یا ((فحشاء)) در قرآن مجید غالبا در موارد انحرافات جنسی و آلودگیهای ناموسی به کار رفته ، ولی از نظر مفهوم لغوی چنانکه راغب در ((مفردات )) گوید: ((فحش )) و ((فحشاء)) و ((فاحشه )) به معنی هر گونه رفتار تفسیر نمونه جلد 14 صفحه 404 و گفتاری است که زشتی آن بزرگ باشد، و در قرآن مجید نیز گاهی در همین معنی وسیع استعمال شده مانند و الذین یجتنبون کبائر الاثم و الفواحش : ((کسانی که از گناهان بزرگ و از اعمال زشت و قبیح اجتناب می کنند...)) (سوره شوری آیه 37). و به این ترتیب وسعت مفهوم آیه کاملا روشن می شود.