اگر شرایط رعایت شود انسان از قرآن و نماز دل نمی کند.
# سخنران استاد فیاض بخش
گزیده شرح حدیث معراج فصل هشت فراز ۳۳ مبحث حضور قلب
اصلاح نگاه به حضور قلب:
تفسیر المیزان ج۱ ص ۲۴۰:
توبه عبد بین دو توبه خدا واقع است
و توبه بنده محفوف و پیچیده به دو توبه از خدا است ، و در بین آندو قرار می گیرد، باین معنا که بنده در هیچ حالی از احوال ، از خدای خود بی نیاز نیست ، و اگر بخواهد از لجن زار گناه نجات یافته ، توبه کند، محتاج به این است که خدا چنین توفیقی باو بدهد، و اعانت و رحمت خود را شامل حال او بسازد، تا او موفق بتوبه بگردد، و وقتی موفق بتوبه شد، تازه باز محتاج بیک توبه دیگری از خداست ، و آن این است که باز خدا برحمت و عنایتش بسوی بنده رجوع کند، و رجوع او را بپذیرد، پس توبه بنده وقتی قبول شود، بین دو توبه از خدا قرار گرفته است ، همچنانکه آیه : ((ثم تاب علیهم لیتوبوا،)) (پس خدا بسوی ایشان توبه آورد، تا ایشان توبه کنند) بر این معنا دلالت دارد.
########
پس حضور قلب انسان هم بین دو توجه خداست.
توفیق حضور قلب اول از خداست پس زمینه را فراهم کنیم
دوم با عنایت خداوند حضور قلب پیدا کنیم.
همه کار را او می کند. یکی از زمینه های مهم گناه نکردن است.
و اما بعد
نماز بد انسان را از خدا دور می کند.
یعنی ممکن است یک نفر نماز بد بخواند به جای نزدیک شدن به خدا از خدا دورتر شود.
چرا؟
چون نماز انسان را دعا یا نفرین می کند طبق حدیث زیر:
لإمامُ الصّادقُ علیه السلام : إنَّ العبدَ إذا صَلّى لِوَقتِها و حافَظَ علَیها ارتَفَعَت بَیضاءَ نَقِیَّةً تَقولُ : حَفِظتَنی حَفِظَکَ اللّه ُ، و إذا لَم یُصَلِّها لِوَقتِها و لَم یُحافِظْ علَیها رَجَعَت سَوداءَ مُظلِمَةً تقولُ : ضَیَّعتَنی ضَیَّعَکَ اللّه ُ ! .[بحار الأنوار : 83/9/2 .]
امام صادق علیه السلام : هرگاه بنده نماز را به وقت بخواند و آن را پاس بدارد ، آن نماز به گونه اى سپید و پاکیزه به درگاه خدا بالا مى رود و مى گوید : مرا حفظ کردى ، خداوند تو را حفظ کند . اما اگر نماز را به وقت نخواند و آن را پاس ندارد به گونه اى سیاه و تاریک [به طرف خودش] برگردد و گوید : مرا ضایع کردى ، خدا تو را ضایع کند .
