صوت ترکیبی آیت الله شجاعی ره و استاد قاسمیان در بالا
یکی از نشانه های تکبر خانم ها اینه که لغزش ها رو با تاریخ یادشون می مونه. این نشونه تکبر بی جا هست وگرنه کسی که خودش رو مهم ندونه، بهش برنمی خوره. ممکنه آقایون هم این طوری باشن اما بیشتر خانم ها هستن.
حالا که یه ضربه زدیم به خانم ها یه ضربه هم بزنیم به آقایون. به آقا بگن یه فیل در اتاق هست برو هوا کن. می ره و براحتی فیل رو هوا می کنه. اما بگن امروز که کار خاصی نداری مقداری ظرف بشور. توانایی بلند کردن یک ظرف رو نداره و گویا از فیل سنگین تره. این نشونه تکبر هست.
اما احادیثی در مورد عذرنپذیری ببینیم که خیلی آدم باید روش فکر کنه:
بالاتر از عذرپذیری عذرتراشی هست.
سر سفره تعارف نکردن عذر بتراش حواسش نبود. نه اینکه از عمد کرد. سلام نکردن عذربتراش فکرش مشغوله و نه اینکه با من دشمنی داره و..... چه همسر چه دوستان و چه غیره..
امیرمومنان(ع) نیز فرموده است: اقبل عذر اخیک، و ان لم یکن له عذر فالتمس له عذرا؛ عذر برادر خود را بپذیر و اگر او عذری نداشت برای خطای او عذری بتراش. (بحارالانوار) ج 74، ص165)
امام علی(ع) می فرماید: در گذشته برادری دینی داشتم. . . او هیچ کس را، بر کاری که می شد در آن عذر آورد، سرزنش نمی کرد و صبر می کرد تا عذر او را بشنود. (نهج البلاغه: الحکمه 289) امام حسن مجتبی(ع) می فرماید: در عقوبت کسی که به تو بدی کرده عجله نکن و (با بزرگواری خود) یک راه پوزشی برای او باقی بگذار. (بحار، ج 78، ص 113)
خجالت دادن آدمها هنر نیست. کشف عیب و سرزنش هنر نیست. هنر این است آینه باشی و عیب را در آینه جمال الهی نشان بدهی. نه با بشکوب بزنی توی سرش. هنر این است نگذاری طرف مقابل خجالت بکشد.
حق الناس دقایق بسیار دارد و تقابلهای متفاوت ....اما در حقوق شخصی کسی که عذر خواهی می کند بخشنده باشیم که اگر نباشیم....
البته مواردی هم هست که بخشیدن مفسده دارد که نیاز به هوشمندی دارد. اما معمولا می گیم اگر ببخشما پررو می شه اگر اول آشتی کنم کوچیک می شم و.... این بهانه الکی منظور نیست.
روایاتی تکاندهنده:
1- گناه باجگیر: پیامبرخدا(ص) می فرماید: من اعتذر الیه اخوه بمعذرهًْ فلم یقبلها کان علیه من الخطیئهًْ مثل صاحب مکس؛ هرکس برادرش از او عذرخواهی کند و عذرش را نپذیرد، او را گناهی مانند گناه باجگیر باشد. (کنز العمال: حدیث 7030)
2- عدم امکان ورود به حوض کوثر و بهره مندی از آن: کسی که عذر دیگری را نمی پذیرد باید بداند که از آب کوثر نخواهد نوشید؛ زیرا پیامبر گرامی(ص) می فرماید: هر کس برادرش به عذرخواهی نزد او آید، باید عذرش را بپذیرد، خواه عذرش موجه باشد یا ناموجه که اگر نپذیرد کنار حوض [کوثر] بر من وارد نشود. (کنز العمال: حدیث 7029).
3- عدم بهره مندی از شفاعت: پیامبر خدا(ص) در سفارش به علی(ع) فرمود: هر که پوزش را نپذیرد چه پوزش خواهنده، راست بگوید یا دروغ، به شفاعت من دست نیابد. (بحارالانوار: ج 77، ص 47، حدیث3)
4- گناه بزرگ: امام علی(ع) می فرماید: اعظم الوزر منع قبول العذر؛ بزرگترین گناه، نپذیرفتن عذر است. (غررالحکم: شماره 3004) از این رو امام زین العابدین(ع) در دعا می فرمود: اللهم انی اعتذر الیک من مظلوم ظلم بحضرتی فلم انصره. . . و من مسیء اعتذر الی فلم اعذره؛ بارخدایا! از تو عذر می خواهم اگر در حضور من به کسی ستم شده و من یاری اش نکرده باشم. . . و کسی به من بدی کرده و عذر خواسته است و من عذرش را نپذیرفته باشم. (صحیفه السجادیه دعای 38)
5- بدترین و شرورترین مردمان: عنوان شرورترین مردمان به کسی اطلاق می شود که عذر دیگری را نپذیرد. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرموده است: شر الناس من لا یغفر الذنب و لایقیل العثرهًْ؛ بدترین مردم کسی است که خطای دیگران را نمی بخشد و از لغزش آنها نمی گذرد. (بحار، ج 77، ص 66)
6- عدم بهره مندی از شفاعت: چنان که گفته شد از نظر اسلام، پذیرش عذر دیگران برای خود انسان مفید خواهد بود و شخص به شفاعت می تواند امیدوار باشد. امیر مومنان علی(ع) به فرزندش محمد بن حنیفه سفارش می کند و می فرماید: «پوزش کسی را که از تو عذرخواهی می کند بپذیر تا شفاعت نصیب تو گردد». (من لا یحضره الفقیه، ج 4، ص 279)
7- عدم بهره مندی از عفو الهی: پیامبر گرامی اسلام(ص) می فرماید: من یعف یعف الله عنه؛ هر کس عفو و گذشت داشته باشد خدا نیز از او گذشت خواهد کرد. (شهاب الاخبار، ص 143)
