#سخنران استاد فیاض بخش
گزیده شرح حدیث معراج
الإمامُ الصّادقُ علیه السلام : مَن أصبَحَ و أمسى و الدنیا أکبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللّه ُ تعالى الفَقرَ بینَ عَینَیهِ و شَتَّتَ أمرَهُ و لم یَنَلْ مِن الدنیا إلاّ ما قَسَمَ اللّه ُ له ، و مَن أصبَحَ و أمسى و الآخرةُ أکبَرُ هَمِّهِ جَعَلَ اللّه ُ تعالى الغِنى فی قلبِهِ و جَمَعَ لَهُ أمرَهُ .[الکافی : 2/319/15 .]
امام صادق علیه السلام : کسى که شب و روز بزرگترین همّ و غمش دنیا باشد، خداوند متعال فقر را در برابر چشمانش قرار دهد و کارش را پریشان سازد و از دنیا جز به آنچه خداوند قسمتش کرده است نرسد و کسى که شب و روز بزرگترین همّ و غمش آخرت باشد خداوند دلش را بى نیاز گرداند و کارش را سامان دهد .
حدیث معراج
51] یا أَحْمَدُ! أَبْغِضِ الدُّنْیا وَ أَهْلَها، [52] وَ أَحِبَّ الآخِرَةَ وَ أَهْلَها. [53] قالَ: یا رَبِّ! وَ مَنْ أَهْلُ الدُّنْیا؟ وَ مَن أَهْلُ الآخِرَةِ؟ قالَ: أَهْلُ الدُّنْیا: مَنْ کَثُرَ أَکْلُهُ وَ ضِحْکُهُ وَ نَوْمُهُ [54] وَ غَضَبُهُ، [55] قَلیلُ الرِّضـا، لا یَعْتَذِرُ إِلَى مَنْ أَساءَ إِلَیْهِ، وَ لا یَقْبَلُ عُذْرَ مَنِ اعْتَذَرَ اِلَیْهِ، [56] کَسْلانٌ عِنْدَ الطّاعَةِ، [57] شُجاعٌ عِنْدَ المَعْصِیَةِ، [58] أَمَلُهُ بَعیدٌ، وَأَجَلُهُ قَریبٌ؛ [59] لا یُحاسِبُ نَفْسَهُ، [60] قَلیلُ التَّفَقُّهِ، [61] کَثیرُ الکَلامِ، [62] قَلیلُ الخَوْفِ، [63] کَثیرُ الفَرَحِ عِنْدَ الطَّعامِ. [64] وَ إِنَّ أَهْلَ الدُّنْیا لا یَشْکُرُونَ عِنْدَ الرَّخآءِ، وَ لا یَصْبِرُونَ عِنْدَ البَلاءِ، [65] کَثیرُ النّاسِ عِنْدَهُم قَلیلٌ، [66] یَحْمَدُونَ أَنْفُسَهُمْ بِما لا یَفْعَلُونَ، وَ یَدَّعُونَ بِما لَیْسَ لَهُمْ، [67] وَ یَذْکُرُونَ مَساوِىَ النّاسِ.
اى احمد! دنیا و اهلش را ناخوش دار و آخرت و اهلش را دوست بدار. پیامبرعرض کرد: پروردگارا، اهل دنیا و اهل آخرت چه کسانى هستند؟ خداوند فرمود:اهل دنیا کسانى هستند که خوراک، خنده، خواب و خشمشان بسیار; اما رضا و خوشنودیشان اندک است. از کار بد خویش عذر خواهى نمى کنند و عذر پوزش خواهان را نمى پذیرند، به وقت طاعت و فرمانبرى تنبل و در هنگامه گناه، جسور و گستاخند. آرزوهاى طولانى و دست نیافتنى دارند. در حالى که مرگشان نزدیک است، نفس خود را به حساب نمى کشند در دین، کوتاه فهم و کم اندیشند. پرگو هستند و از خدا و آخرت ترس کمى دارند و با دیدن و خوردن خوراکیها بسیار شادمانى مى کنند. اهل دنیا در نعمت و آسایش ناسپاس و در بلا و مصیبت، بى طاقتند، کارهاى خوب و زیاد مردم نزد آنان بى ارزش و اندک است، به واسطه آن چه نکرده اند خود را مى ستایند و ادعاى بیش از حد و انتظار مدح و ستایشى دارند که شایسته اش نیستند و همواره به برشمردن و یادآورى عیبهاى مردم مشغولند.
